Het ras

De miniatuur bullterriër is een hond die veel mensen aanspreekt en even zo velen afstoot.

Kenmerken

Net als zijn grote broer, de standaard Bull Terrier, heeft de Miniatuur te kampen met de vooroordelen die er heersen over “vechthonden’.

Wie het ras echter kent, heeft juist een enorme waardering voor het fijne karakter. In het gezin gedragen zij zich zeer sociaal, vrij gehoorzaam en rustig. Het zijn geen al te goede waakhonden, want ze slaan maar weinig aan. Over het algemeen zijn ze heel flegmatiek van karakter. Bezoek is van harte welkom. Ook de omgang met andere huisdieren is meestal geen probleem.

Van de eigenaar wordt wel enig inzicht geëist in het specifieke Bullen karakter. Opvoeding door de hond te drillen en met harde hand te corrigeren kan het karakter volledig verknoeien.

De Miniatuur Bull Terrier vraagt een consequente aanpak, waarbij in principe het gebruik van de stem voorop staat. Fysiek zijn mini’s behoorlijk hard, dit in contrast met zijn oh zo tere zieltje. Hem de hemel inprijzen bij correct gedrag, is een prima manier om hem te gehoorzamen.

Geduld en humor, plus een gezonde dosis (wederzijds) respect, zijn de ingrediënten voor een lang leven samen met de fijnste kameraad die je je kunt voorstellen.

Een Miniatuur Bull Terrier is een zeer aanhankelijke hond. Het houden van meerdere honden tegelijk vergt dan ook behoorlijk wat fijngevoeligheid van de eigenaar. De rangorde mag nooit door de honden onderling worden uitgeknokt. De eigenaar stelt altijd zelf de grens.

Miniatuur Bull Terriërs zijn goed gebouwde, over het algemeen gezonde, sterke honden met een korte glad aanliggende vacht. Het onderhoud stelt dan ook niet veel voor. Alle kleuren zijn toegestaan, behalve blauw en leverkleurig. De witten mogen aftekening op het hoofd hebben, bij de gekleurde dient de kleur te overheersen. Zwart gestroomd, rood, fawn en tricolor, al dan niet met wit, komt voor.

Het fokken van een goede Mini is nog steeds een enorme klus. Het bestand aan honden is heel klein. Er moeten vaak verre reizen ondernomen worden naar een geschikte dek-reu. Dan komt het spannende wachten op een nestje. Regelmatig blijken teefjes niet drachtig te zijn geworden en moet de fokker weer tot de volgende loopsheid wachten.

Natuurlijke geboortes zijn vaak heel moeilijk, en een keizersnede komt daarom ook vrij regelmatig voor. Zijn de pups er dan eindelijk, dan breekt er voor de fokker een hectische tijd aan. Een Mini moeder is niet altijd even voorzichtig met haar pups. Een toegewijde fokker verliest moeder met haar kroost de eerste weken niet uit het oog, dag en nacht ! Pas daarna wordt het echt genieten.

Als u meer wilt weten over de Miniatuur Bull Terrier, kunt u ook de boeken over de Standaard Bull Terrier raadplegen. Er bestaan maar weinig boeken speciaal van de Miniatuur Bull Terrier.

Het Onstaan

Hoe de Miniatuur Bull Terrier precies is ontstaan, is bijna niet te achterhalen. De Engelsman James Hinks trachtte door kruisingen van verschillende Buldoggen en Terriers en misschien nog andere rassen, zijn kleine hond te creëren. Hij was een talentvol fokker, maar hechtte weinig waarde aan het voeren van stamboeken. Daarbij werden tot 1875 veelvuldig honden met dezelfde namen geregistreerd, wat het een en ander nog onduidelijker maakt!

Vast staat, dat in de eerste dagen van de Bull Terrier veel miniaturen voorkwamen. In de eerste rasstandaard voor de Bull Terrier werd het gewicht van het ras gesteld op ruim 4 tot 28 kilo.Honden met een sterk uiteenlopend gewicht, werden gewoon met elkaar gekruist. Er zijn meldingen, dat op een show in 1869 maar liefst 32 Bull Terriers onder de 7 kilo ingeschreven stonden, en 19 honden boven dat gewicht. Er waren zelfs Bull Terriers van nog geen 2 kilo!

De miniaturen werden ingezet bij het Engelse volksvermaak in de zogenaamde “pit”, waar forse aantallen ratten het leven lieten. Een bekende Miniatuur Bull Terrier uit die tijd was de beruchte rattenvanger “Shaw’s Sacko”, die ware rekordaantallen ratten dooddde in de pit.

Destijds waren de Miniatuur Bull Terriers dus veel populairder dan de standaard Bull Terriers. Toen de standaard Bull Terriers echter steeds beter en mooier gefokt werden, nam het aantal liefhebbers van de Miniatuur Bull Terrier verder af.

In 1918 was er zelfs zo’n dieptepunt bereikt dat het stamboek voor de Miniatuur Bull Terrier werd gesloten. Het ras raakte in de vergetelheid.

Pas in 1938 stichtten enkele vrienden van het ras, onder wie Sir Richard H.Glyn, een nieuwe club in Londen voor de Miniatuur Bull Terrier. De standaard van de Bull Terrier werd in het geheel overgenomen, op twee punten na; de hoogte mocht maximaal 35,56 cm zijn en het gewicht maximaal 7 kilo. Hierbij moet de hond de indruk wekken dat hij de maximale substantie bezit, passend bij zijn grootte, en in alle opzichten harmonieus is.

Helaas, de Tweede Wereldoorlog onderbrak al snel de vooruitgang van het ras. Na de oorlog werd in Engeland opnieuw een poging ondernomen om, met behulp van klein uitgevallen Bull Terriers het ras weer op te zetten. Het grote succes bleef echter nog lang uit. Pas in 1970 lukte het door een aantal doelgerichte kruisingen (standaard Bull Terrier x Miniatuur en omgekeerd) de kwaliteit van de Bull Terrier te benaderen.

In 1978 werd de gewichtslimiet ingetrokken, wat ook een positieve invloed had. De Miniatuur mocht nu een stevige Bull zijn, in pocket formaat. Desalniettemin bleef, en blijft er voor fokkers van dit kleine ras nog veel te doen, voordat een eenheid in type en kwaliteit bereikt kan worden